
Aby się unieszczęśliwić, nie potrzebujemy nikogo poza nami.
Aby się unieszczęśliwić, nie potrzebujemy nikogo poza nami.
Uczucia to kolory duszy. Są
cudowne i niezwykłe. Bez nich
świat staje się bezbarwny i ponury.
Najgorszy jest brak pewności. Człowiek pada ofiarą własnej wyobraźni.
Kiedy coś musi odejść z twojego życia, zaprząta ci to uwagę. Dopiero kiedy zajmujesz się tym, co jest, możesz pozwolić, aby przyszłość się dokonała. W przeciwnym razie będziesz nieustannie angażować swoją umysł w przeszłość, nieświadomy cennych skarbów rzutujących teraz, tuż pod twoim nosem.
W końcu, ile razy dostajemy drugą szansę?
Ale każdy odważny człowiek musi
być głupcem, prawda? Trzeba mieć
nie po kolei w głowie, żeby wyskakiwać z
samolotu albo wspinać się na górski szczyt.
Nauczyłem się, że niektórzy ludzie
są na zawsze, a niektórzy tylko
sporadycznie, i że nie mam żadnego
wpływu na to, kto będzie
na zawsze, a kto od czasu do czasu.
Należy wymagać tego co można otrzymać.
Czasem dostaje wrażenia, że moje życie toczy się równolegle do wszechświata, ale w zupełnie innym rytmie, w nieosiągalnym wymiarze, gdzie czas jest nieważne.
Dopóki się poruszasz- nie dopadną Cię.
Brak miłości dominował nad miłością, która w kościach została wymazana.