... miłość się kończy, ludzie zawodzą, czas płynie, epoki przemijają.

 Materia ulega umysłowi.

 Miłość, jeśli w ogóle, pojawia się później.

 Nie mów nigdy pochopnie: "Ty mnie nie kochasz", zanim sam wszystkiego nie dałeś.

 Wszyscy tęsknimy do rodzinnego domu, a jednocześnie pragniemy się od niego uwolnić.

 Atrament ścieka mi z kącików ust. / Nie ma szczęśliwszych ode mnie./ Objadłem się właśnie poezji.

 Nikt nie potępia kobiet szybciej niż inne kobiety. Wcześnie się tego uczymy.

 Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.

 Najgorszy jest brak pewności. Człowiek pada ofiarą własnej wyobraźni.

 Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.

 Słusznie albo nie, wszyscy potrzebujemy jednego – nadziei.