Nie sztuka dać się pokochać,sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Być może prawda jest lepsza od kłamstw, ale nie zawsze nas wyzwala.

 Czas płynie. Trzeba nauczyć się płynąć razem z nim.

 Najgorsze, co może spotkać człowieka,
to żyć i umrzeć w samotności, nie
kochając i nie będąc kochanym.

 Bywają noce tak pełne udręk, że
nazajutrz należałoby zmienić nazwisko,
bo nie jest się już tym samym, co pierwej.

 Szczęście nie zawsze dopisuje. Trzeba grać takimi kartami, jakie się ma w ręce.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Przeklęty jestem na samodzielność, i odruchy wszystkie moje do niej prowadzą, nawet chyba z obawą spotykam udogodnienia, które by od niej odciągały mnie.

 Niektóre zachody słońca są tak
różowe, że trudno o większe bezguście.

 Uważajcie na pytania, które zadajecie, gdyż możecie usłyszeć odpowiedź.