Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.

 Każdy musi zasłużyć na swe oświecenie.

 Wygląda na to, że tylko marionetki są prawdziwie wolne. Na scenie każdy krok jest z góry określony. Ale my, błądzący w mrokach, szukamy na ślepo drogi. W nocy wszyscy jesteśmy ślepcami.

 Nie jestem pewna, czy jeszcze należę do tego świata. Nie jestem pewna, czy chcę się obudzić.

 Każde spotkanie niesie w sobie początek straty.

 Nic nie boli jak szczęście, w którym się nie gości.

 Czyste sumienie to na
ogół symptom kiepskiej pamięci.

 Pokrewne dusze zawsze
potrafią znaleźć do siebie drogę.

 Najważniejsze, by umieć się rozstać z klasą...
To, że mamy prawo kochać i być kochanymi,
nie usprawiedliwia w żadnej mierze naszej
nielojalności wobec tych, których kochać przestaliśmy.

 (...) ludzie, którzy nie śpiewają, nie mogą sobie nawet wyobrazić, czym jest szczęście śpiewania.

 Pisarz powinien obserwować, obserwować i obserwować, a ocenę odłożyć na jak najpóźniej.