Nie trzeba skakać do piekła, żeby wiedzieć, że jest tam ...

 Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

 Słońce jest aroganckie, odwraca się od nas plecami kiedy tylko się nami zmęczy. Księżyc jest lojalnym towarzyszem. Nigdy nie odchodzi. Zawsze jest na miejscu, przygląda się oddany, widzi nas w naszych jasnych i ciemnych chwilach, nieustannie się zmienia, zupełnie tak jak my. Każdego dnia jest nową wersją siebie. Czasem słaby i wątły, innym razem silny i pełny światła. Księżyc rozumie, co to
znaczy być człowiekiem.

 Ludzie mają skłonność do idealizowania przeszłości.

 Nie ma nic gorszego niż przeświadczenie, że życie przelatuje Ci między palcami, niczym zwykły piasek, choć swego czasu zdawało Ci się, że jest twoje, a potem odkryłeś, że wcale do Ciebie nie należy.

 Świat nie jest prosty - rzekł nieśmiało. - Cenić chaos to cenić życie.

 Nigdy nie jest tak źle, jak się zdaje.

 Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 I cóż to za świat, który naprzód obdziera z ideałów, a potem skazuje obdartego?

 Trza być twardym
Słowianinem, a nie miętką nindżą.

 Czas szlifuje i poleruje nasze oczekiwania.