Kiedy dwoje ludzi ma być razem, będą razem. Istnieje coś ...

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Po prostu niektórzy już tacy
są, tak bardzo martwią się tym, co
ich czeka w zaświatach, że nie mają
czasu nauczyć się żyć na tym świecie.

 Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.

 To tak jak wtedy, gdy patrzysz na siebie w
lustrze i wypowiadasz na głos swoje imię. I w końcu
zaczyna ci się wydawać, że nic nie trzyma się kupy.

 Dom jest tam, gdzie jeśli wrócisz, muszą cie wpuścić.

 Czasem miłość przychodzi
stopniowo i niezauważalnie, tak że nim się
spostrzeżesz, jesteś już całkiem ugotowany.

 Niektóre zachody słońca są tak
różowe, że trudno o większe bezguście.

 Nie można przecież wciąż
być uprzejmym i towarzyskim.
Po prostu nie można nadążyć.

 Trudno jest odmówić czegoś dziewczynce z plecami poznaczonymi czerwonymi pręgami.

 Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.