
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby ...
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!
Da Bóg doczekać dni tych kiedy, wrócimy znów do dawnych wad.
Za każdym razem, kiedy stajemy wobec nieznanego nasze umysły zawodzą.
Są rzeczy, które na zawsze pozostaną poza ludzką zdolnością pojmowania.
Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.
Pociąga nas zwykle to, czego brak nam samym.
Niekiedy uwolnienie gniewu jest gorszym błędem niż powściągnięcie go.
Tak, miłość zapewne może odmienić człowieka, ale rozpaczy udaje się to znacznie szybciej.
W sercu ludzi najbardziej nieczułych są struny, które lada dotyk porusza.
Jękły głuche kamienie. Ideał sięgnął bruku.
Czas nie daje odpowiedzi,
on tylko stawia kolejne pytania.