
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby ...
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!
Nie potrafię stawić czoła moim własnym wnioskom.
Potężni są już tacy. Czerpią swoją siłę ze słabości innych.
Ten kto kocha, podbija świat - bez obawy, że cokolwiek utraci.
O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.
Wielu ludzi chciałoby kochać, ale boi się,
że trzeba za to poświęcić coś z przeszłości
albo przyszłości. Ty nie masz nic do
stracenia, bo masz tylko teraźniejszość.
Ciemność otulała go płaszczem z materii, której na imię było wolność i niebezpieczeństwo.
Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam,
że to tak nieznośna choroba.
Jeżeli śmierć bliskich czegoś nas uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością.
Tak, miłość zapewne może odmienić człowieka, ale rozpaczy udaje się to znacznie szybciej.
Lepiej się nie odzywać. Zamknąć buzię, stulić pysk, ani mru-mru. Całe to gadanie w telewizji o sztuce porozumiewania się i wyrażaniu uczuć to bujda. Nikogo tak naprawdę nie obchodzi, co masz do powiedzenia.