Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby ...

 (...) często człowiek sobie nie zdaje sprawy, co go najbardziej interesuje, dopóki nie zacznie mówić o czymś innym, mniej interesującym.

 Po tej stronie nieba może być naprawdę smutno.

 Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.

 Płaczesz jak dziecko, ponieważ nie potrafisz postąpić jak dorosła kobieta.

 Czasem lepiej stracić kogoś na zawsze, niż ciągle spotykać, wiedząc, że to koniec.

 Są takie miejsca, do których
nie należy zapuszczać się myślami,
ale one i tak tam podążają.

 W dzieciństwie nauczyłem się całować chleb i książki.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Pokonaj swoje lęki i każ im spadać.

 Szczęście na ogół łatwiej znieść niż tragedię.