Ci, których najbardziej kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.

 Żeby uniknąć tragedii z przeszłości, nie wolno pozwolić im się wydarzyć.

 Dzielni ludzie zawsze mają jakieś blizny.

 Taka święta, że nawet urodą nie grzeszy.

 Kocha się za nic i mimo wszystko.
Nie tylko wtedy gdy jest dobrze i pięknie.

 Na świecie jest za dużo książek, żeby je wszystkie przeczytać w ciągu jednego
życia, trzeba gdzieś zakreślić sobie granice.

 Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.

 Boję się zmian, a jednocześnie mam wielką ochotę przeżyć coś nowego.

 Twojego ojca zabiła tajemnica, a ty wiesz, co to było.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.