Ci, których najbardziej kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.

 Znasz motyw, rozumiesz wszystko.

 Wszyscy jesteśmy pielgrzymami, którzy podróżują wzdłuż ścieżki zwanej życiem. Przechodzimy przez słońce, deszcz, wiatr, śnieg, dzień i noc, zawsze maszerując w kierunku niewiadomej destynacji.

 Obojętność często wyrządza więcej krzywd niż jawna niechęć.

 Nic tak naprawdę nie przychodzi za późno.

 Czy was też tak strasznie
wkurzają optymiści? Chodzi
taki dookoła ciebie i ciągle się
uśmiecha,a ty masz ochotę go udusić.

 Czas ucieka, wieczność czeka.

 - Już jestem twój. Co ze mną zrobisz?
- Ukryję cię tam, gdzie nie spotka cię nic złego.

 Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak
samo jak tylko dusza może uleczyć zmysły.

 Wyobrażam sobie nasze wspólne kiedyś, nasze wspólne zawsze.

 Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.