Niektóre słowa po prostu już takie są. Symbolizują całe życie.

 Nawet w złamanym sercu może mieszkać miłość.

 Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.

 Jeśli kogoś kochasz, dajesz mu
wolność, jeśli ten ktoś cię kocha, to wraca.

 To, co dla mnie jest radością, rozkoszą, przeżyciem, ekstazą i podźwignięciem
to świat zna i szuka chyba tylko w poezji, w życiu zaś uważa za obłęd.

 Możesz ufać naturze, ale nie człowiekowi.

 Miłosierdzie - niekiedy
najzupełniej nieoczekiwanie i zdradliwie wciska się w najmniejsze szczeliny.

 Czasami biedujemy wyłącznie dlatego, że świat nie pasuje do naszych najskrytszych marzeń.

 Mogłaś poprosić o wszystko

na świecie, a wybrałaś mnie.

 Lepiej się nie odzywać. Zamknąć buzię, stulić pysk, ani mru-mru. Całe to gadanie w telewizji o sztuce porozumiewania się i wyrażaniu uczuć to bujda. Nikogo tak naprawdę nie obchodzi, co masz do powiedzenia.