(…) miłość bardziej przypomina nienawidź niż przyjaźń.

 Człowiek jest tylko człowiekiem, gdy ukierunkowuje swój wysiłek na osiągnięcie niemożliwego. Wtedy zaczyna żyć, naprawdę żyć.

 Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.

 Jaki sens ma życie,jeśli nie można go z kimś dzielić.

 Miłość przychodzi sama. Wszystko inne wymaga czasu.

 Nie potrzebuję miłości mężczyzny,
żeby poczuć się spełniona; pewnego
dnia sama się o tym przekonasz. Wielbiciele przychodzą i odchodzą. Ty zostajesz.

 Łzy nie mają nic wspólnego ze słabością.

 Prawda jest zazdrosną, porywczą
kochanką, która nigdy nie śpi, oto, czego
mu nie mówię, nigdy nie będzie dobrze.

 Są rzeczy, które na zawsze pozostaną poza ludzką zdolnością pojmowania.

 Wszyscy jesteśmy szaleńcami, którzy mieli swoje chwile jasności. Wszyscy ci, którzy myślimy, że jesteśmy przez chwilę normalni, jesteśmy szaleni.

 Nie można przestać kogoś kochać w jeden dzień. To nie takie proste.