Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.

 Jedenasta wieczorem przyszła
i minęła. Maszerowaliśmy dalej.
Kilka godzin później spojrzałam na
zegarek. Było dwanaście po jedenastej.

 Zdobywanie wiedzy jest nieustającą przygodą na granicy niepewności.

 Człowiek żyje, dopóki wszystko go ciekawi.

 Naprawdę ważne - szepnąłem
na głos do siebie - są nie wielkie rzeczy, które wymyślają inni ludzie,
lecz drobiazgi, które wymyślasz sam.

 Iloraz inteligencji tłumu jest równy
IQ najgłupszego jego przedstawiciela podzielonemu przez liczbę uczestników.

 Na filmowych pogrzebach musi padać, a życie imituje sztukę.

 Kiedy jestem głupi tolerują mnie, kiedy mam rację, wpadają w gniew.

 Nieżywi milczą. Żywi nie słyszą. Energia dźwięku rozjaśnia mrok.

 Ale każdy odważny człowiek musi
być głupcem, prawda? Trzeba mieć
nie po kolei w głowie, żeby wyskakiwać z
samolotu albo wspinać się na górski szczyt.

 Nieważne jest w moich oczach, czy człowiek będzie mniej czy więcej posiadał. Ważne jest, czy będzie mniej czy bardziej człowiekiem.