Ten, kto mówi, a nikt go nie słucha, jest niemy.

 Gdy jest się żywym, większość czasu spędza się na wybaczaniu innym, natomiast w obliczu śmierci należy wybaczyć sobie.

 Wyrachowanie jest bardziej niebezpieczne niż ślepa nienawiść.

 Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.

 Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.

 ...śmiech może przybierać różne barwy. To tylko dalekie echa eksplozji wewnątrz was.

 Ludzie zazwyczaj twierdzą, że woleliby umrzeć zimą, żyjąc pośród śniegu, niż na słońcu na pustyni, ale nie mówią tak po przeżyciu obu.

 Książki były znacznie bezpieczniejszym
towarzyszem od ludzi.

 Najgorszy jest brak pewności. Człowiek pada ofiarą własnej wyobraźni.

 Niektórych rzeczy nie trzeba obiecywać. Po prostu się je robi.

 A potem świat znów zaczął istnieć, ale istniał zupełnie inaczej.