I to poczucie prostej drogi, którego nie traci się, nawet ...

 Świat nie jest bezpiecznym miejscem.

 Słowo ma moc niszczenia bez śladu.

 Nikt nie jest winien drugiemu człowiekowi miłości. To wybór, który codzienni podejmujemy na nowo.

 Bo ból był czymś wspaniałym, rozkosznym, pięknym, chociaż strasznym.

 Rzecz nie w tym, że znosi się
cierpienie. Rzecz w tym, jak się je znosi.

 Wczesny ranek. Wyruszyć o świcie.
Podróżować dookoła, wyprzedzając
słońce, ukraść mu cały dzień. Robić tak
bez końca i nie starzeć się ani o dzień.

 Są czyny, za które nie ma przebaczenia.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Kara spadająca na dwóch to kara o połowę mniejsza.

 (...) gdy tymczasem słońce pielęgnowało dalie i pomarańcze.