Nienawiść do ludzi jest potwornie męcząca.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Za każdym razem, kiedy stajemy wobec nieznanego nasze umysły zawodzą.

 Zanim ruszysz naprzód, musisz spojrzeć wstecz.

 Walka ciała z duchem to jedna z największych tragedii naszego życia.

 Kłamać, czyż nie znaczy wyrzekać się własnej godności.

 Bliskość fizyczna dla ludzi bez zobowiązań nie jest zobowiązująca.

 Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.

 Gdyby słońce i księżyc zaczęły wątpić, natychmiast by zgasły.

 Miłość, to jak pieczętowanie naszej istoty myślą o innej osobie, to jest tak, jakby jej obraz nigdy nie opuszczał naszego serca, jest tam podczas każdej naszej decyzji, podczas każdej naszej myśli.

 Ludzie są głupi, uwierzą w
kłamstwo, albo dlatego, że chcą,
by to była prawda, albo też dlatego, że boją się, iż to może być prawda.