Poranek jakby oklapł i postanowił trwać kilka lat.

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.

 Lek zapukał do drzwi. I wiara otworzyła je i nic za drzwiami nie było.

 Nie szukaj w nim wad. Szukaj zalet w sobie.

 Często usiłujemy ukryć nasze
uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.

 Atrament ścieka mi z kącików ust. / Nie ma szczęśliwszych ode mnie./ Objadłem się właśnie poezji.

 Nie wystarcza, że zdania są dobre, dobre powinno być też to, co się z nimi robi.

 Ludzie zawsze przyrzekają, a potem zamiast spełniać obietnice, wypowiadają kolejne. Wszystko dlatego, że by sobie przypomnieć, trzeba coś powiedzieć. Tylko to pomaga. Przypominać sobie.

 Będę krzyczał, kiedy przyjdzie mi na to ochota, jasne?

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.