I mam uczucie, że nie ma już o czym mówić. ...

 Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.

 Szczypta prawdy doprawia kłamstwo jak sól.

 Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno to, co myśli

 Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

 [...] zaczęli już rozumieć, że mnie się nie da zrozumieć.

 Ja potrzebuję kogoś, kto się dla mnie
poświęci. Kogoś, kto naprawdę będzie
miał siłę i ochotę, żeby wziąć mnie za
pysk, nakarmić mnie, cicho, bez pasji,
bezgłośnie; bezproblemowo, bez
szumów i bez sprzężeń dla mnie żyć.

 Wiecie jak to jest, kiedy ma się 18 lat. Wydaje ci się, że wiesz wszystko, a w rzeczywistości gówno wiesz. Bycie 20-latkiem jest jak gra komputerowa, w której pominąłeś tutorial. Biegasz tylko bez sensu, nie wiesz co robić, nie masz żadnej porządnej broni, ani dobrego pancerza.

 A ponieważ chcę się cieszyć, cieszę się z byle czego zamiennie.

 Od pocałunków usta nie bledną, a raczej odnawiają się jak księżyc.

 W miłości chodzi o to, aby kochać, a nie być kochanym. Gdy kocham, jestem wolny, bo wolę kochać niż być kochanym.