Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.
Wszyscy żyjemy w czymś w rodzaju nieprzerwanego snu.
Tylko dlatego, że coś nie wyszło, nie można zakładać, że na świecie nie ma innych ludzi do kochania. Miłość jest zbyt ważna, by iść bez niej przez życie.
Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie.
Lecz ja obietnic mam dotrzymać i wiele mil przejść, zanim zasnę.
Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.
Witam z entuzjazmem każde odchylenie, które ludzkość uważa za normę!
Ile milczenia oznacza samotność?
Każdy problem wygląda
jak gwóźdź, gdy pierwsze, co
przychodzi ci do głowy, to młotek.
Błogosławieni, którzy nie mając nic
do powiedzenia, nie ubierają tego w słowa.
