Posępne miejsca wymagają radości, nie powagi.

 Buddyzm jest stokroć bardziej realistyczny niż chrześcijaństwo.

 On wygląda tak doskonale, tak pięknie. Taka piękna katastrofa.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Nie okaże jej litości. Łagodność wymaga przecież okrucieństwa, a ja słynę z mej łagodności.

 Nie chcę się z nią żegnać, skoro tak naprawdę wcale nie chcę, żeby odchodziła.

 Nie ma rzeczy niemożliwych,
są tylko niemożliwi ludzie.

 To, co miałam w sobie najcenniejszego, już bardzo dawno umarło i żyję jedynie wspomnieniami.

 Samotność wyolbrzymia wszystkie dźwięki.

 Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.

 Najtrwalszymi zasadami
wszechświata są przypadek i błąd.