...ludzka niedoskonałość zostaje zrównoważona przez potęgę ludzkiej miłości.
...ludzka niedoskonałość zostaje zrównoważona przez potęgę ludzkiej miłości.
Życie to zarówno ból, jak i rozkosz.
Los to coś, co wyciągasz jak słomkę. To szansa.
(...) kto raz ustąpi, ustępuje już zawsze.
Stare przysłowie gospodyń domowych mówi, że jeśli umiesz upiec ciasto, poradzisz sobie z każdym zabójstwem.
Upłynęło trochę czasu, zanim przestałem jej wszędzie wyglądać, zanim się przyzwyczaiłem, że popołudnia straciły swój kształt [...], zanim moje ciało przestało wreszcie tęsknić do jej ciała; czasami sam dostrzegałem, jak moje ramiona i nogi szukały jej we śnie [...].
Żeby przeżywać życie, trzeba widzieć
w nim sens. Żeby chcieć rano wstać z
łóżka, trzeba widzieć w tym jakiś cel.
Nie jestem pewien, czy cię kocham, czy cię nienawidzę. Tylko jedno jest pewne, że zawsze gdy o tobie myślę, przestaję myśleć o sobie.
Czas jest złodziejem pamięci.
Często nie my wpływamy na słowa, lecz
słowa, których często używamy wpływają na nas.
Kraina zmarłych nie jest miejscem kary ani nagrody. Jest miejscem nicości.