Czterdzieści lat miłości do kogoś przeobraża się w pluskiewki i taśmę.
Czasu nie cofnę, ani nie przyśpieszę...
Pan rozdaje swoje dary, nawet te niechciane. Nic nie zostawia dla siebie.
Są tanga, żeby cierpieć, i takie, żeby zabić...
Ale nie można oddawać serca dzikim stworzeniom: im bardziej się je kocha, tym silniejsze się stają. Mają siłę, żeby uciec do lasu. Albo polecieć na drzewo.
A wreszcie wzlatują pod niebo. I tak to
się kończy, panie Bell. Jeżeli pokocha
pan dzikie stworzenie, już zawsze
będzie się pan wpatrywał w niebo
Przez życie trzeba przejść z godnym przymrużeniem oka, dając tym samym świadectwo nieznanemu stwórcy, że poznaliśmy się na kapitalnym żarcie,
jaki uczynił, powołując nas na ten świat.
Musisz zapłonąć, skarbie. Musisz zapłonąć.
Nigdy nie rezygnuj z marzeń tylko dlatego, że realizacja zajęłaby zbyt wiele czasu. Czas i tak upłynie. Więc lepiej skorzystać z niego na pracę nad spełnieniem marzeń.
To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.
To, co nazywam mną, jest jak pudełko ukryte w drugim pudełku.
