Każdy człowiek z twórczym usposobieniem musi pragnąć zmian.

 Szepnij mi w sercu, powiedz, że jesteś.

 Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.

 Bóg nie gra w kości ze wszechświatem.

 Odwieczne pytanie: kto przechodzi
większe katusze, człowiek w kiepsko zawiązanym krawacie czy ludzie skazani na jego widok?

 Zaryzykowałaś życiem, żeby mnie ocalić. Nie mogę pozwolić, żebyś cierpiała z tego powodu. Poświęciłaś się dla mnie, nie mogłabym prosić o nic więcej. Nie będę cię osądzać. Jedyne, co mogę w tej chwili zrobić... to ci podziękować. Dziękuję ci. Dziękuję, że uratowałaś mi życie.

 Może nie perfekcja życia, a jego
chaos sprawia, że rzeczy nabierają znaczenia?

 Nawet z armią u boku wciąż jestem sama.

 Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

 Jeśli człowiek zamieszka w Biblii, nigdy nie będzie bezdomny.

 Powoli zaczynam stawać
się swoim przeciwieństwem. Diabełek na moim ramieniu podpowiadał szyderczo, że może mi się to spodobać.