Smakuję chwilę, cieszę się ciszą, zaklinam czas.

 Świat jest taki, jakim go stworzysz.

 Właśnie w taką noc łatwiej zrozumieć czyjś dramat.

 Dopóki nie zrozumiesz śmierci, nie zrozumiesz życia.

 Kiedy uciekam, ważna jestem ja, uciekająca. Zapominam dokąd, bo już dawno uciekłam ze swojej głowy.

 Nie proszę Cię o nic. Nie wiem,
jak to powiedzieć. Czuję się, jakbyś mnie zbudziła ze snu i okazało
się, że jesteś snem, który śniłem.

 My wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.

 Pięknym jest czyniący piękno.

 Czy ty nie masz wstydu? Mam, ale
to, czego ja się wstydzę, różni się od tego, czego wy się wstydzicie.

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie,
dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.