Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 Może zasługiwała na to, żeby o niej zapomniano.
Jednak ja nie potrafiłem o niej zapomnieć.

 Kim jesteś, obcy człowieku, żeby mi mówić, co mogę, a czego nie mogę robić?

 Jego umysł stał się pusty, jego marzenia zostały zmiecione przez ścianę czerni.

 Słowa mają rozmaite rozmiary, gęstość, głębię, ciężar.

 Jak łatwo nam poczuć się tą jedyną i jakież zdziwienie, kiedy się nią być przestaje.

 Myślisz sobie: Nigdy. Myślisz:
Nie ja. Lecz jesteśmy zdolni do tego, czego się najmniej spodziewamy.

 Pożerasz ją wzrokiem.
Aż dziwne, że my możemy
ją jeszcze zobaczyć.

 Brakowało mi sił na płacz.

 Nieśmiałość to skutek poczucia
własnej niższości, mniejszej lub większej.

 Ktoś z zewnątrz musi przyjść i podać mi rękę, by wyprowadzić mnie z moich ciemności.