Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 (...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.

 W jednej chwili nasze życie jest zrozumiałe, przejrzyste, spełnione. A w następnej jest to czarna dziura. Znikają wszystkie drogowskazy. Życie staje się zbiorem wskazówek, które mogą prowadzić donikąd.

 Nienawidziłem poranków. Przypominały, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.

 Nie wiem, dlaczego bym nie miała być lekkomyślna, jesli mi się tak podoba.

 Burzę i odbudowuję świat ze swojego snu,a rano próbuję sobie przypomnieć,jak odbudować siebie.

 Zawsze jest coś, czego nie powinno być.

 Jestem w sobie, reszta to fikcja.

 Ciemne sprawy
najlepiej załatwiać po ciemku.

 Poznając bez końca, bez
końca doznajemy błogosławieństwa;
wiedzieć wszystko byłoby przekleństwem.

 Zanim bowiem pojmiesz Wszystko, musisz zrozumieć Siebie.