
Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej.
Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej.
Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.
Najgorsze jest czekanie.
Przedmioty są jak lustra, w których obserwujemy proces naszego przemijania.
A jeśli wiersze to są właśnie sny języka, które spisują poeci?
(…) lepiej późno osuszyć bagna własnej duszy niż wcale.
Spotkamy się tam, gdzie nie ma mroku.
Czasem śmierć jest tylko granicą do przejścia. Granicą między końcem jednego życia a początkiem drugiego.
Niekiedy spotykamy ludzi zupełnie nam obcych, którymi zaczynamy się interesować od pierwszego wejrzenia, jakoś raptownie, znienacka, za nim choć słowem się do nich odezwiemy.
Snuj marzenia tak, jakbyś miał żyć wiecznie; żyj tak, jakbyś miał umrzeć dziś.
Na ile ludzie się zmieniają,a na ile grają inne role?