[...] zaczęli już rozumieć, że mnie się nie da zrozumieć.

 Świat scala zarówno miłość bliźniego, jak i wszystko złe, co bliźni robią sobie nawzajem.

 Czas jest najbardziej niemiłosierną bestią.

 Znacznie łatwiej jest czegoś nie zrobić, niż o tym nie myśleć.

 -Ale czy jesteś pewna. Wybacz
mi to pytanie: czy jesteś pewna,
że będziesz z nim szczęśliwa?
-To nie ulega wątpliwości.
Już ustaliliśmy, że będziemy
najszczęśliwszym
małżeństwem na świecie.

 Ludzie są zabawni, ale tylko przez chwilę i przy specjalnych okazjach.

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach
i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.

 Ona potrzebowała go tak samo, jak on potrzebował jej. Taka jest prawda o pokrewnych duszach- w końcu muszą się rozpoznać.

 Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

 Szybko się przekonasz, że
uroda to tylko powierzchowność,
a szpetota sięga do szpiku kości.