Żeby żyć, kaskaderem trzeba być.

 Poznaje się świat, poznaje język opisu
świata, ale nie poznaje się siebie. Większość ludzi

- prawie wszyscy, jak sądzę- do śmierci nie nauczy
się języka, w którym mogliby siebie opisać.

 Na nowo uczymy się,co robic,żeby miec jakieś zajęcie.

 Czasem wydaje mi się, że poranek to jedyna pora dnia, która nie jest zwykłym świteziankowym kłamstwem i że tylko porankiem jest jakimś cieniem prawdy.

 Poznanie i uznanie prawdy o sobie jest wielką próbą charakteru.

 Dziecięca pasja jest kapryśną i niewierną kochanką.

 Wcześniej czy później sprawy, które
za sobą zostawiłeś, same cie dopadną.

 - Nicponiu! Skradłeś mojej żonie
całusa! - Ja? Niech mnie pan zrewiduje!

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie. Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dopływ tlenu, a zamigocą i zgasną.

 Bo to,co nowe,prawie zawsze było tymczasowe.A tymczasowe łamało serce.