Nie lubię początków i końców.
Wolałabym wiecznie dryfować gdzieś pośrodku. Najgorsze w tym konkretnym końcu i początku jest to, że po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia dokąd zmierzam.
Teraz świtało, a ja wiedziałem, że ten dzień będzie pierwszym dniem mojego nowego życia. I chociaż bałem się cholernie, poczułem, że jednak był w tym jakiś sens, żebym pojawił się na tym świecie. Bo urodziłem się po to, aby spotkać ją.
To, co słuszne, i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.
Problemów nie da się rozwiązać na tym samym poziomie świadomości, który je wykreował
Wszechświat był dobry, bo on w nim żył.
Stałam się samotną wyspą. Spustoszoną wojną ziemią, na której nic nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.
Pochodzę z małej wioski, a tam wszystko jest inne. Ładniejsze. Wolniejsze. Cichsze. Szczersze.
Jakimi szczęściarzami są Ci, którzy mogą się przytulać do swoich ukochanych, kiedy tylko przyjdzie im na to ochota.
Lat może trzydzieści, może czterdzieści a może pięćdziesiąt, no, staruch i tyle.
Niestety, ludzie wierzą
w Boga, a nie słuchają jego słów.
Wyobraźnia to coś wspaniałego, trzeba tylko nad nią panować.
