To ci najzimniejsi najmocniej płoną wewnętrznie.

 Smutek wewnętrzny zamieniał się z wolna na jałowy cynizm i podłą gnuśność.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego,

że mają aż nazbyt wiele.

 On wygląda tak doskonale, tak pięknie. Taka piękna katastrofa.

 Pochodzę z małej wioski, a tam wszystko jest inne. Ładniejsze. Wolniejsze. Cichsze. Szczersze.

 Kobieta zostanie zawsze kobietą, choćby była nawet zakonnicą.

 Bo o marzenia, choć z początku wydają się nieosiągalne, trzeba walczyć.

 Ja także kiedy odejdę może w ciemności zaświecę.

 O Boże, wybaw mnie od tych, co
czołgając się na kolanach skrywają
nóż, który chcieliby wbić w moje plecy.

 Miłosierdzie hoduje bezczelnych próżniaków.

 Właśnie o to chodzi w dorastaniu, prawda? O to by nie dać po sobie poznać,że się cierpi.