Człowiek potrzebuje miejsca, do którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.

 Nawet najtwardsze słowa nie łamią kości.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 Bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy.
(Zbigniew Herbert, Przesłanie Pana Cogito)

 Miłość. Miłość nie jest więzieniem.

 Okazuje się, że piekło to nie płonąca, wrząca otchłań ognia i cierpienia [...]
Piekło jest wtedy, kiedy ludzie,
których kochasz najbardziej na świecie, sięgają po twoją duszę i wyrywają ci ją. I robią to tylko dlatego, że mogą.

 Wszystko jest prawdą ukrytą w zręcznych słowach.

 Lepiej być w kajdanach z ukochanymi
ludźmi, niż cieszyć się wolnością w samotności.

 Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

 Jej ciało nosi w sobie tyle rozczarowań. Jestem uzależniony od tego uczucia beznadziei.

 Nikt - szepnęła pani Neville - tak naprawdę nie dorasta.