I pomyślała, że wiara też wymaga zaufania i samozaparcia.

 (...) dzieci mają skłonność do niedostrzegania złych rzeczy.

 Spójrz w głąb siebie i sprawdź, kim jesteś, odtwórz to, co widzisz, albo wypraw się z krucjatą przeciw samemu sobie.

 (...) z bliskimi ludźmi najtrudniej być, bo nie chce się ich zawieść.

 Pomyślałam, że moje życie jest zbudowane na ruchomych piaskach. Zmienia się z dnia na dzień.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić. Na obojętność jednak nie ma rady.

 Wieczność nie czyni straty niewartej do zapamiętania, a jedynie znośną.

 Jeśli możesz żyć wiecznie,
to musisz wiedzieć po co żyjesz.

 Nie trzeba umierać, żeby przeżywać piekło.

 Istnieją historie, które, jeśli otworzymy przed nimi nasze serca, ranią zbyt mocno.

 Widok piękna jest zawsze bolesnym przeżyciem.