
Niech świat się dusi w swoich ściekach, na nic lepszego ...
Niech świat się dusi w swoich ściekach, na nic lepszego nie zasługuje.
Chcę szukać w starych miastach i starych krajach zapachu dawnych czasów, który się tam jeszcze unosi.
Choćbyś zerwał się bladym świtem, twój los i tak wstanie przed tobą.
Przyszłość pragną poznawać tylko ci, którzy są nieszczęśliwi w teraźniejszości.
Prawda nie blednie od powtórzeń!
Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
To co dla jednych jest defektem, dla innych stanowi kulturę życia.
Miłość, największa z sił, która wszystkimi żyje, Która odnawia i na nowo tka losy, Której jestem ja sługa i ty jesteś sługa. Nasza duma, nasza pociecha, nasze marzenie, Na którego modlitwę zawsze odpowie kapłan.
Niektóre bitwy
wygrywają miecze i włócznie,
a inne gęsie pióra i kruki.
Poczuła, że jej przyszłość rozwiewa się jak
ziarnka piasku na wietrze, przyszłość, która
już wydawała się sennym marzeniem.
Pokój to coś, co mamy w czasie, kiedy dojrzewa kolejna wojna.