Zdradź Panu Bogu swoje plany, a cię wyśmieje.

 Zaszumiałaś koło mnie jak gałąź pełna kwiatów i liści.

 Los to coś, co wyciągasz jak słomkę. To szansa.

 Grzeczność jest dowodem inteligencji serca.

 Pragnąłem wracać do miejsc, które się nie
zmieniają. Żeby wszystko czekało na mnie
jak zastygłe. Chciałem powracać do własnych
uczuć, tak jak powraca się do pierwszej miłości.
Nigdy się to nie udawało, ale zawsze próbowałem.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Tak długo opakowywałem się w milczenie, że trudno mi się rozpakować w słowach.

 Ogród to wielka sztuka cierpliwości.

 Niekiedy zemsta i powinność są jednym.

 Najważniejsze, to dobrze wykonywać swój zawód.

 Ludzie patrzyli z daleka, bo z
daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.