Sposobność czyni zakochanych. A miłość daje sposobność.

 Życie jednak zamyka czasem rozdziały, czy tego chcemy, czy nie.

 Nic nie jest wieczne. Nawet Mona Lisa się rozpada.

 Morał z tej historii jest taki, że nie pamiętamy co się stało. To, co pamiętamy, staje się tym, co się wydarzyło.

 Lepiej jest kochać i stracić ukochaną osobę, niż uciekać przed miłością.

 Dałem Ci to, co miałem najcenniejszego.

 I czemu to takie nic jest właśnie czymś dla mnie?

 Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu.

 Ból powoli ustępował, lecz
pozostała tęsknota. Przed nią nie było ucieczki.

 Lubię myśleć, że ciągle jestem w kimś zakochana. Cóż innego mamy w życiu?

 Trudno zaplanować coś na
przyszłość, kiedy przyszłość okazuje
się zupełnie inna od tego, co zaplanowałeś.