Żeby przeżyć, decydujemy się na współpracę. Na wzajemną akceptację.

 Potwory żywią się naszym strachem

 Wobec tego cieszę się, że jestem pierwszy.

 Dowiedziałam się, że jestem "ciasteczkiem zaprawionym trucizną".

 Być może istnieje granica rozpaczy, jaką znieść może ludzkie serce.

 Niestety, czasami życie obchodzi się z nami okrutnie, a my nie możemy nic na to poradzić.

 Wspomnienia są jak muchy,
można je odganiać, ale nic ich nie powstrzyma przed powrotem.

 Witam z entuzjazmem każde odchylenie, które ludzkość uważa za normę!

 Artysta to świadomość, która stara się zaistnieć.

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.

 Proszę, nie zamykaj serca na miłość, bo to największy skarb.