Nic tak nie plami kobiety jak atrament.

 Tak, to, co nas otaczało,
było piekłem, a ja byłam
jego furią. Uniosłam miecz i z uśmiechem na ustach zabijałam dalej.

 Wszystko robi się mniejsze, kiedy wyciągnąć to na wierzch.

 A smutek niby mądra książka w serc żyje, I mówi wiele rzeczy, i człowiek nie gnije.

 Nie ma nic groźniejszego niż „być może".

 Żal to okropne uczucie. Zżera od środka, aż w końcu doprowadza człowieka do ruiny.

 (...) jesteś zawsze czymś więcej niż sądzisz na swój temat!

 Mnóstwo się marnuje, a zwłaszcza masa słów, z których budujemy nasze prawdy.

 Życie to tylko seria zdarzeń.

 Błędy są częścią życia.

 Czasem trzeba doświadczyć chaosu, zanim narodzi się ten, kto zapanuje nad sytuacją.