Ja także kiedy odejdę może w ciemności zaświecę.

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

 Czułam się bardzo samotna przy nich wszystkich.

 To właśnie nadzieja jest naszym
jedynym sprzymierzeńcem w
walce z plagami tego świata.

 Jak trudno jest mówić na rozkaz, a przecież zwykle wydaje się to takie łatwe...

 Życie od teatru różni się tylko tym, że w życiu nie ma prób generalnych.

 I nic na świecie nie było dla mnie w tej chwili bardziej poruszające od tego, że jedno ludzkie serce potrafi otworzyć się przed drugim.

 To rzeczy, o które musisz walczyć
i zabiegać, mają największą wartość.
Kiedy coś jest tak trudno osiągnąć,
zrobisz o wiele więcej, by tego nie stracić.

 Są takie chwile, kiedy nawet dziecko wie, że lepiej powstrzymać się od płaczu.

 Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.

 Być może człowiek powinien oddać się właśnie temu, skoncentrować się na poszukiwaniu znaczeń, nie słów.