Więcej to pułapka, bo nigdy nie jest dość.

 Człowiek przywiązuje się do miejsca, a wtedy ono staje się dla niego wyjątkowe. Chyba nawet rzeczywiście zyskuje coś w rodzaju piękna.

 Czuje, że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.

 Rzeczywistość jest tym, co sam stwarzasz.

 Nie ma nic gorszego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet gorsze niż nieodwzajemniona miłość. Znacznie gorsze.

 Przyszłość pragną poznawać tylko ci, którzy są nieszczęśliwi w teraźniejszości.

 Nie przejmuj się zmarłymi, oni nie mogą cie zranić. Bardziej się martwię żywymi.

 Na przyszłości nikt jeszcze nie stracił, a przeszłość niejednego już do wiatru wystawiła.

 Łatwiej jest żyć w jakimś ustroju niż go zwalczać.

 Bezmyślność zabija. Innych.

 I z każdym dniem wiedziałem mniej, i z
każdym dniem popadałem w rozpacz, że nigdy
nie przeczytam tego, co powinienem przeczytać.