Pamięć to dziwna rzecz. I czasem jesteśmy skazani na powtarzanie ...

 Czasem dzwonili do siebie, wysyłali SMS-y. Obydwaj grali równocześnie w kilka gier. Gra pierwsza nosiła tytuł "Coś mi nagle wypadło". Gra druga nazywała się "Nic się nie stało". Gra trzecia to "Strasznie mam dużo pracy", a czwarta - "Może jutro się spotkamy". Sporadycznie do głosu dochodziła także gra piąta: "Bardzo za tobą tęsknię.

 Tylko zwykli ludzie sądzą, że
nie można zabić kogoś, kto nie żyje.

 Tamto polowanie było całe dni temu. Bardzo prawdopodobne, że już o tobie zapomniał.

 Władzę najlepiej
sprawują ci, którzy jej nie pragną.

 Malarz to nie ten kto jest natchniony a ten który jest w stanie natchnąć innych.

 Ciemność. Niewidzialne dla niektórych, straszne dla innych. Ale dla mnie jest to przystanek. Ciemność to miejsce, w którym zasłaniam swoje słabości, ukrywam swoje błędy, chowam swoje tajemnice. Ciemność jest moją tylko. Ale w mroku jest też światło. Drobne iskry nadziei, które tańczą, mrugają i szukają drogi. Jest to światło, które pokazuje mi, że nawet w najciemniejszej nocy, zawsze jest miejsce dla światła.

 Zaręczam Ci, że wszystko jest trudne, dopóki nie stanie się proste.

 Nie jesteś w stanie wszystkiego naprawić. Nikt nie jest i nigdy nikt nie będzie.

 Rozbić jest łatwo, uświadamiam sobie. Prawdziwą sztuką jest scalić.

 Nie pozwól nikomu odebrać
sobie dumy z tego, kim jesteś.