Nic tak człowieka nie prześladuje jak słowa, których nie wypowiedział.

 Bo podobno w tych snach są pociągi, a
w nich pełno wolnych miejsc, i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs.
A tutaj jest tak smutno i tak zwyczajnie.
A raczej niezwyczajnie smutno.

 Najgorsze jest czekanie.

 Złote rybki nigdy nie urosną
większe, niż akwarium, w którym się znajdują.

 Lepiej być pewnym siebie błądząc, niż niepewnym mając rację.

 Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.

 Najpierw boisz się, że
umrzesz, potem, że przeżyjesz.

 Dano ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już twoja sprawa, jak ty ją opowiesz i czy umrzesz pełen dni.

 Skórka jabłka jest złoto - malinowa,
lecz w środku, w miąższu, tkwi robak.
Wbrew pozorom to robak, a nie skórka
jabłka stanowi dowód, że owoc dojrzały.
Złota skórka kryje niekiedy kwaśny owoc,
robak zaś ciągnie tylko do słodyczy.

 Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.

 Bo oto jest taki czas, w którym człowiek dowiaduje się wszystkiego o sobie. Głęboko w duszy dostaje wiedzę, taką jaką nie da mu żaden człowiek, żadna książka.