A przecież oboje wyobrażali to sobie inaczej, wyobrażali sobie, że będą inni niż te wszystkie pary, które widywali na weselach i pogrzebach. Zmęczone sobą. Wkurwione. Mające siebie dość. Nie, on miał być jej, a ona miała być jego. Mieli się wygłupiać, mieli kpić z życia. Przecież czuli się ze sobą tak dobrze. Przecież się lubili.
Trudno określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie
i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości,
miał jakieś siedem tysięcy lat.
Ścieżka kończy się tylko wtedy, gdy zaczyna się niebo.
Nadzieja to dobra rzecz, może najlepsza
ze wszystkich, a to, co dobre, nigdy nie umiera.
Miłość nie jest moralna,
czy niemoralna. Po prosu jest.
Czasem gdy musimy z
kogoś zrezygnować, najtrudniej sobie
uświadomić, że nigdy nie był nam przeznaczony.
Złote rybki nigdy nie urosną
większe, niż akwarium, w którym się znajdują.
Uczucie nie warte pielęgnowania to poczucie winy.
Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam,
że to tak nieznośna choroba.
Wśród emocji, które ludzie doznają, zazdrość i duma są chyba najgorsze.
Równowaga jest najważniejsza, jeśli na moment ją stracisz, to jesteś zgubiony.
