Musi być taka ufność, że Bóg prowadzi człowieka, jak dziecko.
Trudno określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie
i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości,
miał jakieś siedem tysięcy lat.
Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.
Wszyscy są skompilowani, wszyscy są nieprzewidywalni.
Znasz to uczucie, że jesteś w jakimś miejscu i pytasz sam siebie, co tu robisz? Ze mną jest tak cały czas, skręca mnie, żeby sobie pójść. Z każdego miejsca, w którym jestem,
do innego. To nie ma końca.
Wyspy, których nazwa brzmi "może" są wrogie dla ludzkiego życia.
Czasem trzeba się odważyć ruszy w nieznane.
Wiedza daje władzę.
Przyjaciele przychodzą i odchodzą, a rodzina zawsze zostaje.
Może to dobrze robi człowiekowi,
jeśli od czasu do czasu upadnie.
Byle tylko nie potłukł się na kawałki.
