Pragnienia serc nie spełniają się tak łatwo.

 Powiadają, że można znieść wszystko jeżeli tylko da się o tym opowiedzieć historię.

 Prawdziwy ludzki charakter ujawnia się dopiero w sytuacjach skrajnych; zwykle trzeba na nie czekać, bo one zwlekają jak koniec świata.

 Zdążyć wszędzie może ten, kto nigdzie się nie spieszy.

 To wielka przyjemność widzieć na kartce papieru słowa: Kocham go, kocham.

 Balansujemy na delikatnej huśtawce,
którą stanowi nasz dziwny układ – na
samych końcach, wahając się, a ona chwieje
się niebezpiecznie. Oboje musimy przejść
bliżej środka. Mam jedynie nadzieję, że żadne
z nas podczas tej próby nie spadnie.

 Doprawdy zdumiewające, ile rzeczy może spieprzyć człowiek w ciągu jednego życia.

 Niektórym filmom dobrze by zrobiło, gdyby mniej w nich było do oglądania.

 Bóg dał po to boleść, by trawiła, a lek ześle, kiedy sam zechce.

 "Ziemio rodzinna! Ja niewiew tak cenię twego syna, Jego głośnę i sztukę! Jeśli był dotychczas niemy, Przez wzgląd na moje mniemanie mów, tomu ogołocony, Ja, ktory, jakowoż najmniej nie zasłużył, Zbil go, zdradził. Zdrada tak nieodpowiednia, Zanim by się zdarzyła, już była straszna..."

 Raz na jakiś czas w naszym życiu pojawiają się ludzie, po których sprzątamy latami...