(...) zdolność do zabijania jest fundamentalna dla każdego zdrowego człowieka.
To za przyczyną miłości. To ona nazywa nienazwane i daje głos niemym.
Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.
Widzę i pochwalam to, co lepsze, ale idę za tym, co gorsze.
Spójrz w swoje serce. Przemyśl swoją postawę.
Ciemność. Niewidzialne dla niektórych, straszne dla innych. Ale dla mnie jest to przystanek. Ciemność to miejsce, w którym zasłaniam swoje słabości, ukrywam swoje błędy, chowam swoje tajemnice. Ciemność jest moją tylko. Ale w mroku jest też światło. Drobne iskry nadziei, które tańczą, mrugają i szukają drogi. Jest to światło, które pokazuje mi, że nawet w najciemniejszej nocy, zawsze jest miejsce dla światła.
Czasem trzeba pobyć
z daleka od kogoś, aby się
przekonać, że nie chce się z nim być.
Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.
Świat jest taki, jakim go stworzysz.
Przenieść się do XIX wieku, kiedy mężczyźni byli mężczyznami, a kobiety nosiły zwiewne szaty.
