(...) cud nie zawsze jest tym, czym nam się wydaje.
Tęsknota to także forma życia.
Bogactwo jest powszechne, mądrość niezwykle rzadka.
Była tak pochłonięta uciekaniem przed własnym cierpieniem, że nie wzięła pod uwagę cierpienia, jakie może wywołać.
...może był to jedyny człowiek, któremu rzeczywiście wierzył bodaj także z powodu pewnej wygody psychicznej - podejrzliwość
w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.
O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.
Poczułem, że piękna nie należy
przeżywać, że pięknem należy żyć.
Piękno musi być jak powietrze -
potrzebne i nieuświadamialne, póki jest.
Przeszłości już nie ma, przyszłości jeszcze nie. Liczy się tu i teraz, choć tak łatwo o tym zapominamy.
Jedna kropla to jeszcze nie ocean, ale bez tej kropli nie byłoby morza.
Widzisz, dajesz się złapać przeszłości i stajesz się bezużyteczny w teraźniejszości.
