Lek zapukał do drzwi. I wiara otworzyła je i nic za drzwiami nie było.
Złośliwość jest zawsze czyimś kosztem.
Dzisiejsza niedziela upłynęła mi okropnie pusto i głupio, czyli po prostu bez Ciebie. Muszę się na nowo do wszystkiego przyzwyczajać.
Wszystko, co człowiek jest zdolny wyobrazić sobie, inni zdołają wcielić w życie.
Ciągle taki sam ruch, ta sama kapitalistyczna gwałtowność, ten sam wolny handel, ta sama chorobliwa mania robienia pieniędzy. Cały szereg złudzeń, które prowadzą tylko do smutnego końca.
Życie to dla nas wieczne wczoraj.
Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?
Czasem nie potrzeba zegara, by usłyszeć tykanie czasu.
Zniknął czar nieznanego a nie zastąpił go jeszcze czar bliskości.
Jakim cudem może człowiek
wiedzieć, co zrobi, póki nie przyjdzie co
do czego. Nie sposób z góry to przewidzieć.
