... jeśli kogoś kochamy, to dosyć
trudno jest nam wybić go sobie
z głowy, kiedy nas porzuca.
Z czego żyję? Z przyzwyczajenia, proszę pana.
Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.
(...) bo nie ma na świecie mienia większego niż mieć siebie nawzajem.
Nieważne, jak mocno się odbijasz, nieważne, jak wysoko wzlatujesz, nigdy nie uda ci się zrobić pełnego obrotu.
Tamtej nocy umarły wszystkie baśnie.
Nie sztuka dać się pokochać,sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość.
Nie masz oczekiwań, nie doznasz rozczarowań.
Po cóż kochać coś z czym trzeba się wkrótce pożegnać?
(...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.
