Niezależnie od ogromu jego zdumienia czasem najwyższym powołaniem mężczyzny jest to prostu stać i tulić.
Jak możesz mówić o przebaczeniu, skoro jeszcze chwilę wcześniej dzieliła nas niechęć?
(...) byłem jedynym powiernikiem, tajemnica zbliża. I bardzo oddala.
To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.
Wolę być samotnym wilkiem, niż płaszczącym się psem.
Za krótką chwilę pełnego szczęścia płaci się przewlekłym bólem.
Tu, teraz, zanim cokolwiek inne, przed jutrem, zanim umrzemy.
Gdy tak myślę, to tak rozpaczliwie tęsknię za Tobą, że chce mi się płakać. I nie jestem pewien, czy z tego smutku, że tak tęsknię, czy z tej radości, że mogę tęsknić.
Gdy zbliża się śmierć, wszystkie stworzenia okazują się zdolne do przemocy.
Nie można rozłączyć tego, co jest jednością.
