Nie ma powodu, żeby mówić prawdę, kiedy tak łatwo kłamać.

 Spróbowałam sobie odpowiedzieć, czy te sesje rzeczywiście cokolwiek mi pomogły. Roiło się we mnie
od pytań, na które nie było odpowiedzi.
Chciałam z kimś pogadać.Ale nikogo takiego nie miałam. Jedną z najważniejszych reguł tego ośrodka był zakaz nawiązywania przyjaźni. A jak człowiek chciał porozmawiać o swoich problemach, to mu od razu aplikowali dodatkową sesję. Zdałam sobie sprawę,
że w czasie całego pobytu tutaj nie miałam okazji
tak naprawdę z kimś pogadać.

 Wie pani, kiedy człowiek głupio czas marnuje? Kiedy się nad sobą żali.

 Najważniejsze jest nie musieć.

 Czasami wydaje się, że wszechświat chce zwrócić na siebie uwagę.

 Właśnie tak musiał czuć się Kopciuszek.
Gdyby tylko, zamiast tańczyć z wdziękiem w balowej sali, był przyciśnięty do

ściany na imprezie w studenckim domu, otoczony ze wszystkich stron
przez pijanych ludzi. I, jeśli zamiast olśniewającej, szyfonowej sukni, miałby na sobie togę, którą ukradkiem naciągałby, pilnując, by istotne części ciała pozostawały zakryte. I, gdyby zamiast matki chrzestnej spełniającej każde jego życzenie, miałby nieznośną, starszą siostrę, która wmuszałaby w niego galaretkowe shoty, pakując mu je wprost do gardła. Jestem Kopciuszkiem.

 Gdy grozi niebezpieczeństwo, nie ma większego grzechu niż zaniechanie.

 Kiedy coś jest słuszne, nie ma się czego wstydzić.

 Jak może dać życie, jeśli nie wie nawet, po co żyć?

 Każda chwila oceniana jest pod względem tego, jak ma się do naszego bagażu z przeszłości.

 Zawsze jest jakiś wybór. Tylko czasami ludzie podejmują złą decyzję.