Piękno tej chwili miało po prostu stać się naszym życiem.

 Będę cię kochać do końca świata i jeden dzień dłużej.

 Wierzę, że wszystko ostatecznie musi mieć sens jakiś w ogólnej kompozycji życia.

 Nie wymażę niczego z mojego życia. Każda rzecz, każda najmniejsza rzecz doprowadziła mnie do tego, kim jestem teraz. Rzeczy piękne nauczyły mnie kochać życie. Rzeczy złe nauczyły mnie, jak żyć.

 Tu nie chodzi o to, żebym ja na Ciebie liczyła. Chodzi o to, żebyś Ty na mnie liczył. Żebyś wiedział, żebyś zawsze wiedział, że masz na świecie człowieka, do którego w każdy dzień, w każdym stanie i o każdej godzinie możesz przyjść.

 A więc tak wygląda życie, pomyślała. Człowiek słyszy dźwięki, czuje wiatr i gorąco, ponosi porażki, czuje wstyd. Na tym to polega. Trzeba żyć i uczyć się.

 To nie ślady rozwiązują sprawy, tylko detektywi.

 A ty jesteś takim kretynem, że przez całe swoje życie myślałeś, że jesteś inteligentny.

 Materialistom nie brakuje logiki, brakuje im wyobraźni.

 Boże, proszę, tylko nie to. Tylko nie kolejny dzień.

 Strach bywa różny, ale najgorszy jest strach przed wstydem.