(...) było tak sucho, że jedno słowo mogło zaprószyć w ...

 Starałem się tak żyć, abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć, niż lękać.

 Te bzdury, które mówimy, są niczym piana na wodzie; czyny to krople złota.

 Odkąd pojawiłeś się w moim życiu, już nigdy nie będę taka jak dawniej.

 Człowiek budzi się pewnego dnia, wstaję
i nagle dociera do niego, że ma głowę pełną obcych myśli ... a być może wcale nie obcych, tylko swoich, z tym że już bez nadziei.

 W jakimś momencie trzeba dopuścić do siebie myśl, że ktoś już nie wróci i nie będzie "długo i szczęśliwie".

 Po prostu za wiele we mnie życia, byście mogli do końca po nie sięgnąć.

 Nie ma nic bardziej kłamliwego, niż nasza pamięć.

 Świat zewnętrzny jest bardzo przereklamowany.

 Jeżeli ktoś umarł, to jeszcze nie powód, żeby go przestać lubić, zwłaszcza jeżeli to był ktoś tysiąc razy sympatyczniejszy niż inne znajome osoby, które żyją.

 Obca w świecie, gdzie wszyscy są jednakowi.