Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Przyszłość przelewa się w przeszłość przez zwężenie w teraźniejszości.

 Każdy jest samotny na swój sposób.

 Ale przecież wszyscy zaczynają od tego samego miejsca; jak to się dzieje, że większość bez trudu posuwa się naprzód, podczas gdy niektórzy gubią drogę?

 Szczęściarzowi nawet wół się ocieli.

 Już naprawdę nie ma nic oprócz tuczarni i kościołów.

 Nie ma zysku bez ryzyka, ani ryzyka bez miłości.

 Przymus bycia szczęśliwym tylko komplikuje życie.

 Aby zapalać innych, samemu trzeba płonąć.

 Śmierć nie jest straszna. Jest smutna, ale nie straszna.

 Światło jest dla ludzi wolnej woli, by widzieli, co wybierają. Ciemność kryje pochodzące od serafinów przeznaczenie, którego nikt nie wybiera.